Johanne heeft 10 levende kinderen.
Ze was 12 keer zwanger.
Twee keer ging het niet goed.
De eerste keer een MOLA zwangerschap na 11 weken en de tweede keer een miskraam na 4 weken.
De MOLA zwangerschap is al jaren geleden.
Toch merkte ze dat ze nog onder een last gebukt ging.
Weinig tijd voor haar eigen rouw.
Druk met 10 kinderen, dat begrijp je wel.
En soms zomaar huilen. Alleen. En niet goed weten waarom.
Het gemis zat diep.
Het gemis van een kindje dat er maar zo kort was.
Vorige week was ze bij mij en liet ze één aspect zien van wat dat missen inhoudt:
‘Hoe zou onze gezinsdynamiek geweest zijn mét dat kindje?’
Een vraag die nooit beantwoord kan worden (maar een ó zo herkenbare vraag!).
Ze vertelde me: ‘Sommigen van onze kinderen zijn introvert, sommigen extravert.
Soms botst dat en gaat het tegen elkaar in.’
Het is een soort natuurwet in ons gezin, die dynamiek.
Ze weet: één kind maakt het verschil.
Haal één kind weg bij het warme eten ’s avonds en er verandert iets.
Dan wordt het plotseling een logische vraag: hoe zou het geweest zijn als…?
Dan hadden we gewoon een heel ander gezin…
En wat had ze graag geweten hoe de kindjes zouden geweest zijn die er nu niet meer zijn.
Ze zal het nooit weten.
Toch is er iets veranderd.
Na de eerste sessie merkte ze ineens dat die kindjes tóch een plaats kregen.
Ja, een eigen, speciale plaats.
Een unieke plaats, die geen van de andere kinderen al innam.
En zomaar in de dagelijkse gesprekken, op een natuurlijk manier,
worden ook deze kindjes verweven in hun gezinsdynamiek.
Dát had ze nooit willen missen.
Herken je dit? Je hebt een groot gezin.
De drukte slokt je op. Toch knaagt er iets.
Anderen zeggen: wees blij met alle kinderen die er zijn!
Maar jij denkt: maar dat kindje die er niet meer is dan? Waar mag die dan zijn?
Wil jij leren hoe je álle kindjes een plek geeft die ze verdienen?
Meld je aan voor een kennismakingsgesprek via mijn website. Dit is helemaal vrijblijvend gratis.
Ik denk dan met je mee, zodat jij precies weet wat jij nodig hebt om iedereen in je gezin de beste plek te geven die hij/zij verdient.
