Ik ben er klaar mee. Klaar met de LEEDLAT.
Dit is de leedlat in actie:
📏‘Gelukkig heeft je kindje niet geleefd, dat zou nog moeilijker geweest zijn.’
📏‘Een miskraam bij 8 weken is echt van andere orde dan wanneer je zoals ik een kindje verliest bij 20 weken.’
📏’Jouw verlies is erger dan mijn verlies.’
Oké, je hebt gelijk: we kunnen niet om sommige verschillen heen. Bijvoorbeeld of er al lang is uitgekeken naar de komende baby of dat je nog niet zoveel met de zwangerschap bezig was. Of dat er wel of juist geen begrafenis hoeft te worden geregeld. Of de omgeving wel of niet op de hoogte was van de zwangerschap. Of er al wel of geen babyuitzet is gekocht. Enzovoort. Die verschillen zijn er. En ze hebben impact.
Voor mijzelf was dit een grote struggel toen wij Samuël verloren na een kortdurende zwangerschap. Hoe moet ik mij verhouden tot ander verlies? Is het wel normaal dat ik zo wanhopig verdrietig ben? Mag ik wel 2 maanden thuiszitten, omdat werken een onbegaanbare stap lijkt? Mag ik wel een naam geven aan dit kindje, terwijl de meeste mensen dat niet doen?
En zo tol en rol je voort in je eigen gedachten. Zonder dat je het beseft, vel je niet alleen je eigen oordeel, maar ook een oordeel over zoveel anderen…
Want bijvoorbeeld: als ik niet verdrietig mag zijn over mijn kindje dat overlijdt in de zwangerschap, mag mijn vriendin dan wel verdrietig zijn over het feit dat zij nog steeds single is?
Laatst sprak ik hierover met betreffende single vriendin. En we bespraken het belang van het weggooien van de leedlat. In de container dat ding. Want zij vond mijn verlies van een kind erger dan haar gemis van een partner voor het leven.
Maar ik dacht (en zei): stop met vergelijken. Laat de rouw die er is er zijn.
En toen veranderde er iets.
We rouwden allebei.
En ja, er zijn verschillen. Maar voor ons allebei geldt dat we te dealen hebben met het leven. En voor allebei geldt dat ons eigen gemis impact heeft op ons leven.
Maar je kunt NOOIT-EN-TE-NIMMER invullen voor een ander wát die impact precies is. Dus kappen ermee. Stop vandaag je leedlat in de container. Ik ben er klaar mee. En laat er zijn wat er is alsjeblieft.
Dankjewel.
